Televisie en de echte realiteit
De laatste
jaren zijn de tv-programma’s als “America’s Next Topmodel” en de Nederlandse
klonen daarvan als paddenstoelen uit de grond gevlogen. Het probleem is dat
deze programma’s een volkomen vertekend beeld neerzetten van de modellenwereld.
Als je
model wilt worden dan moet je je realiseren dat het grootste deel van de
vrouwen (en een kleiner deel van de mannen) die ambitie heeft.
Het aantal
daarvan dat ooit voor de cameralens komt is heel klein. Het deel daarvan dat
het tot betaald model schopt is nog kleiner, het deel van de betaalde modellen
dat ervan kan leven is daar weer een gedeelte van en de modellen die het tot
internationaal topmodel schoppen vormen slechts een handjevol.
Je komt
terecht in een keiharde wereld waar afgunst en jaloezie de voornaamste
drijfveren zijn. Elkaar tot aan de grond afbranden is uitermate populair. Daar
moet je dus wel tegen kunnen. Alleen de allerhardste types gaan het overleven.
De meesten haken al vroegtijdig af.
En dan
heeft men door alle tv het idee dat een model een soort luxe leventje in
exotische oorden heeft. Nu, vergeet ook dat maar. Ben je eenmaal geslaagd dan
is het keihard werken. De opdrachtgever wil waar voor zijn geld. Meestal
fungeer je als uithangbord voor reclame, als aandachtstrekker voor een
tijdschrift of domweg als levende klerenhanger.
Met name
dat laatste stelt dus nog een aantal andere eisen. Denk aan verplicht sporten,
je gewicht op een laag peil houden, weinig en vooral gezond eten. Prima
allemaal, maar je moet er wel zin in hebben. En over een enorm uithoudingsvermogen en incasseringsvermogen beschikken.
Kortom, als je model wilt worden, jaag dan rustig je droom
achterna. Maar wees wel realistisch. Die droom is misschien veel minder mooi en
romantisch dan je denkt.
